Ogólnopolski Dzień Głośnego Czytania został ogłoszony po raz pierwszy w 2001 r. przez Polską Izbę Książki. Data ta związana jest z urodzinami Janiny Porazińskiej, autorki książek dla dzieci i młodzieży. Intencją pomysłodawców inicjatywy było przypomnienie, że głośne czytanie dzieciom wspiera ich rozwój poznawczy, wzbogaca słownictwo, pobudza wyobraźnię, poprawia koncentrację oraz ćwiczy pamięć. Wspólne czytanie na głos sprzyja budowaniu więzi, pozwala wyciszyć się, pomaga w zrozumieniu samego siebie i świata, uczy empatii. A wreszcie nastraja życzliwie i daje pozytywną energię.
Głośne czytanie jest trudną sztuką. Wymaga dbałości o piękną dykcję, umiejętności ciekawego modulowania głosu, czytania w odpowiednim tempie, z właściwym natężeniem i przyjemną barwą głosu.
Nauczyciele i uczniowie podjęli się trudnego zadania: postanowili uczcić tak ważny dzień czytaniem bajek i nie tylko.
Wyzwanie pięknego i głośnego czytania spodobało się wszystkim, więc zapadła decyzja, by spotkać się znów za rok na wspólnej uczcie czytelniczej.